Verknocht aan Westerwolde

Jan Dommerholt en Rineke Dijkinga, natuurliefhebbers pur sang wonen al sinds 2008 op hun droomplek in Sellingen/Laude. Als een van de eersten reserveerden zij hun plek op natuurbegraafplaats Laude. Natuur stroomt hun door het bloed. Bij Jan die altijd als boswachter werkzaam is geweest en bij Rineke als natuurgeneeskundige-, orthomoleculair therapeut en schrijfster van inmiddels acht boeken over voeding als medicijn. 

Een plek dichtbij

Rineke: “Ik ben zo verknocht aan het Westerwoldse landschap. Hier voel ik mij gelukkig. Ik wil hier echt nooit meer weg. Dus toen de natuurbegraafplaats neerstreek in het lieflijke Sellingen was ik echt heel dankbaar. Enerzijds omdat dit prachtige stuk natuur behouden zal blijven en anderzijds omdat ik nu midden in die natuur, beschermd door de omliggende bomen mijn laatste eeuwigdurende rust mag vinden. En dat zo dicht bij het huis waar ik de meeste vreugde in mijn leven ervaar.

Een plek met licht

Ook voor Jan was de komst van de natuurbegraafplaats een positieve ontwikkeling. Jan: “Ik liep al geregeld in dit natuurgebied en er werd nauwelijks onderhoud gepleegd. Als boswachter gaat dit je natuurlijk aan het hart. Ik vind het mooi om te zien dat het bos zich, in de korte tijd dat de natuurbegraafplaats er is, al heeft ontwikkeld”. Bomen krijgen meer ruimte, er komt meer licht op de onderste vegetatie en het gebied kan zich nu verder ontwikkelen. Op basis van die lichtinval hebben wij onze plek ook uitgezocht.” 

Dood als onderdeel van het leven

Jan: Als mens zijn wij onderdeel van deze natuur. Het is niet andersom. Die cirkel van het leven spreekt ons aan. Dat wij voeding mogen zijn voor de aarde waar wij heel lang op hebben geleefd. Als je je hele leven al weet dat je uiteindelijk weer dood gaat, waarom gaan we daar dan zo krampachtig mee om. 

“Dat doet me denken aan een gedicht van Toon Hermans”, vult Rineke aan. “Alles wat sterft, gaat ooit weer bloeien. Hoe mooi is het besef dat de dood een onderdeel kan zijn van het leven. Dan hoef je er niet meer bang voor te zijn. En als je bij leven zo geniet van de natuur en deze plek, hoe mooi is het dan dat je hier ook na je dood nog mag zijn. Voor ons maakt deze plek de cirkel rond”.