‘Hier voelt het goed’

Een plek kiezen op Natuurbegraafplaats Laude gebeurt vanuit het hart. ‘Hier voelt het goed’ is dan ook een vaak gehoorde zin. Ditzelfde gold voor Harry. Hij werd ernstig ziek en als natuurmens was zijn laatste wens om begraven te worden op Laude. Zijn zus Annelies begeleidde hem in zijn laatste levensfase.

‘Mijn plekje’

Het bos was een plek waar Harry zich thuis voelde, waar hij zich vrij voelde. Hij vond de omgeving van Laude prachtig. Annelies: ‘Toen ik hem de website van Laude liet zien, was hij ontroerd. Dit was precies wat hij zocht terwijl hij dat nog niet eens wist’. Samen zijn ze langs geweest en door het gebruik maken van het elektrische karretje kon ook Harry mee zíjn plek uitzoeken. Hoewel hij hield van het bos, koos hij voor een plekje op het open veld. ‘Ik ben een zonaanbidder, dus dit past bij mij. Maar ik hou ook van het bos, dus dat plekje tussen die twee bomen is mijn plekje’.

Bijzondere tijd

Annelies kijkt terug op een bijzondere tijd met haar broer: ‘We hebben enorm veel gesprekken gehad over de dood en over zijn afscheid. Maar op een gegeven moment hebben we uitgesproken dat we dat even niet meer zouden doen. Het gaf hem zoveel rust dat we zo’n mooie plek hebben uitgezocht. Dat hij weer verbonden werd met Moeder Aarde was het mooiste wat hij nog kan krijgen als hij er niet meer zou zijn’. Harry sprak zich daar ook over uit: ‘Het is mijn lichaam die daar begraven wordt, maar ik reis verder’.

Eigen keuzes

De inscriptie van het gedenkteken, de boomschijf, heeft Harry zelf bedacht. Het ohm-teken was belangrijk voor hem. Annelies: ‘Hij heeft de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella gelopen. Onderweg vond hij een stok. Harry was enorm creatief en kon zoveel mooie dingen maken. In die stok heeft hij het ohm-teken gekerfd. Voor zijn overlijden gaf hij aan “ik wil graag dat teken op de rouwkaart en op de boomschijf”. Mijn dochter heeft het ook op de kist geschilderd. Het deed hem goed dat hij dit allemaal zelf kon aangeven’.

Waardevolle tijd

In zijn laatste levensfase zat het geluk, mede door Laude, in de kleine dingen: op de terugweg van de reservering, in de auto, zei hij met een glimlach op zijn gezicht: “Ik vond het ook heel leuk om daar te zijn. Ik heb nog nooit eerder in een elektrisch karretje gezeten”’.