De laatste rit met de trekker

Ze kenden elkaar al vanaf de eerste klas van de lagere school en jaren later bloeide de liefde op. Niet alleen de liefde voor elkaar, maar ook de liefde voor het boerenleven en alles wat daarbij komt kijken. Hij studeerde aan de landbouwschool en heeft, vanaf dat hij een kleuter was, op de boerderij gewerkt. Een boer in hart en nieren. Het afscheid van Hendrik was zo verweven met zijn leven dat hij per trekker naar Natuurbegraafplaats Laude werd gereden.

Samen genieten van het leven

Trijn: ‘Na ons trouwen, zijn we samen op de boerderij gaan wonen. Onze kinderen zijn er ook geboren. Na 30 jaar hebben we het stokje overgegeven en verhuisden we naar een vrijstaande woning een kilometer verderop. Toen het minder ging met Hendrik, kozen we ervoor om naar een appartement te verhuizen. Dat beviel en bevalt heel erg goed. Veel aardige mensen om ons heen en er staat altijd wel iemand klaar voor een praatje en een kopje koffie’. Niet alleen het boerenleven en gezelligheid hadden Trijn en Hendrik gemeen. Ze fietsten samen veel en genoten er zichtbaar van. Op de fiets kwamen ze ook op Natuurbegraafplaats Laude terecht. Trijn: ‘Hendrik kwam op een gegeven moment bij me en zei: “ik moet je wat laten zien, als we er in de buurt zijn, gaan we daar even langs”. En zo maakte ik kennis met Laude. Ik was meteen onder de indruk’.

Het bankje

Trijn en Hendrik zochten, voordat ze een afspraak hadden staan, al een plek uit op de natuurbegraafplaats. Tijdens een wandeling over de natuurbegraafplaats zagen ze de plek die voor eeuwig hun plek zou worden. Trijn: ‘Bij een bankje. Dat vonden we heel belangrijk. Toen we zes jaar waren, zaten we al naast elkaar op een bankje. De juf heeft vroeger zelfs over ons gezegd: “Dat komt wel goed, dat is een paartje”. Dat bankje moest ons plekje zijn. Hendrik zei dan ook: “als je mij komt bezoeken, kun je er even zitten en uitrusten”’.

Voormalig landbouwgrond

Marianne, dochter van Hendrik: ‘Papa vertelde thuis over Laude. Dat het hier deels landbouwgrond was vroeger. Van een boer die hij nog kende ook. Dat vond hij zo mooi dat hij het zelfs benoemde “Het cirkeltje is weer rond”. Met de trekker naar de natuurbegraafplaats gebracht worden, was een wens van Hendrik. Jan Hendrik, zoon van Hendrik, vertelt: ‘De trekker moest eerst helemaal gereviseerd worden. Dat hebben we gedaan, want hij wilde graag met deze trekker worden gebracht. Mijn zoon heeft mogen rijden’. Trijn: ‘Toen we op Laude vroegen of dit mogelijk was, was dat geen probleem. We vonden het heel bijzonder dat we het zo persoonlijk hebben kunnen maken’.

Zelf de regie in handen

Hendrik wilde zich graag kunnen voorstellen hoe zijn afscheid zou zijn en vulde deze dag dan ook zelf in. Marianne: ‘Op een mooie zomerdag heeft kleinzoon Bjorn drone-opnames gemaakt van de boerderij, deze konden we dan mooi tijdens de afscheidsceremonie laten zien. Ook foto’s en de muziek had hij al uitgezocht. Hij gaf heel duidelijk aan wat hij wilde en wat hij niet wilde. Hij zei zelfs: “Vergeet je mama niet er mooi in te zetten?”. Hij heeft ook alles gelezen wat iedereen ging zeggen tijdens de ceremonie. Hij wenste dat hij dit op zijn eigen uitvaart zelf kon horen’.

Sommige dingen heb je niet in de hand

Trijn: ‘Na de uitvaart kwamen er mensen bij me die het zo fijn vonden dat het gewoon gezellig was op de uitvaart. Het paste zo goed bij Hendrik. Hij wilde ook niet een verdrietige begrafenis’. Marianne sprak bij het graf en las nog een gedicht voor: ‘Toen we met de stoet aankwamen bij Laude, regende het. Maar eenmaal onderweg naar het graf, was het droog. Ik las het gedicht voor en kwam bij een stukje over zonnestralen. Op datzelfde moment scheen drie seconden de zon. Dat was zo bijzonder. Papa zal wel hebben willen zeggen “het is goed”. En iedereen voelde dat ook bij het graf. Je kunt alles voorbereiden en bedenken, maar sommige dingen heb je niet in de hand’.

Laude geeft ons rust

‘Wij hadden eigenlijk al twee graven op een gemeentelijke begraafplaats, bij Hendrik zijn familie. Hele oude opa’s en oma’s die de boerderij ooit gestart zijn. Zijn vader en moeder liggen er ook en er waren nog twee plekken voor ons. Maar dat wilden we niet. We besloten dat we gecremeerd zouden worden, maar toen Laude ter sprake kwam, was het klaar en wisten we dat dit het zou worden. We zijn hier ook altijd heel hartelijk ontvangen. Een kopje koffie, een praatje. Het is hier heel toegankelijk en warm, heel fijn om hier te zijn. Het geeft ons rust’.

Omarmd door bloemen

Marianne: ‘Ik heb papa veel foto’s laten zien van mogelijkheden bij een uitvaart. Hij hield enorm van veldbloemen en niet van die strakke boeketten, het mocht wel wat rommelig. Hij was meteen enthousiast over de bloemenband en omdat het van natuurlijk materiaal is gemaakt, mocht het mee het graf in. Papa werd omarmd door bloemen’.

Meer informatie

Wilt u meer weten over Natuurbegraafplaats Laude of wilt u graag een afspraak maken met een van onze medewerkers? Neem gerust contact met ons op via info@natuurbegraafplaatslaude.nl of 0599-749000