6 misvattingen over natuurbegraven

‘Ik dacht dat je zonder kist de grond in moest’, fluistert een nabestaande zodra we aankomen bij het graf. Meneer is niet de enige met deze gedachte. Het is een van de misvattingen over natuurbegraven. ‘Deze kist is biologisch afbreekbaar, dus die mag gewoon worden begraven op Laude’, vertel ik hem. Daarnaast zien we steeds vaker manden, van bijvoorbeeld riet of wilgentenen, voorbij komen. Ook een baar met een lijkwade zien we af en toe. Aandachtig neemt de man tijdens de begrafenis alles in zich op. Met een blik van goedkeuring zie ik hem af en toe knikken. ‘Dit lijkt me eigenlijk ook best wel wat’, vertrouwt hij me later toe.

Een graf terugvinden

Het is niet de eerste ‘gekke’ vraag die me wordt gesteld. Zo was er laatst nog een mevrouw die bang was dat we haar nooit meer terug zouden kunnen vinden zodra het graf weer opgegaan was in de natuur. ‘Daar zie je dan toch niets meer van? Straks graven jullie per ongeluk op een plek waar al iemand ligt’, sprak ze bezorgd uit. Op een natuurbegraafplaats krijgt elk graf specifieke coördinaten waardoor we de plek altijd kunnen terugvinden en er nooit op een bestaand graf gegraven kan worden.

Opnieuw begraven

De meest opvallende vraag kwam van een meneer die tijdens een informatief gesprek al een tijdje stil had zitten luisteren. ‘Maar als na jaren alles is vergaan, dan kun je toch op die plek opnieuw begraven?’, vroeg hij. In theorie had hij natuurlijk een punt, maar zo werkt het hier niet. Op Laude geldt er eeuwigdurende grafrust. Dat betekent dat we het graf na de begrafenis teruggeven aan de natuur, voor altijd. Het blijft voor altijd de plek van degene die het heeft gekozen. Zodra de begraafplaats ‘vol’ is, ontfermt de natuur zich over de graven op Laude en blijft er een heel bijzonder natuurgebied bewaard.

Wormen

De leukste vraag en daarnaast ook de vraag die het meest gesteld wordt, is: ‘Word je dan door de wormen opgegeten?’ Niets is minder waar. Wormen, kevers, torren en andere insecten bevinden zich in de humuslaag. Die is vaak maximaal 30 centimeter diep. Een lichaam op een natuurbegraafplaats wordt op ongeveer 1,25 meter of dieper begraven. Hier zal het lichaam ontbinden door de bacteriën die zich reeds in het lichaam bevinden.

Duurder of juist goedkoper

Mensen die zich nog nooit hebben georiënteerd op natuurbegraven stellen vaak de vraag of natuurbegraven niet veel duurder is dan regulier begraven. Ook dit is een misvatting. Het is lastig om een vergelijking te maken, omdat we eeuwige grafrust bieden. Hierdoor hoeven nabestaanden nooit onderhoudskosten of verlengingskosten te betalen. Ook is er geen sprake van een grafsteen, dus daar worden ook geen kosten voor gemaakt. De kosten voor natuurbegraven zijn dus anders opgebouwd dan bij regulier begraven, maar onderaan de streep is het vaak juist goedkoper.

Verschillende wensen

Regelmatig zitten we met echtparen aan tafel, waarvan beide verschillende wensen hebben. Het is voor hen vaak een hele troost om te horen dat we op Laude ook een urn of as begraven. In een (dubbel) urn(en)graf, maar ook gecombineerd, als de helft van het echtpaar kiest voor begraven en de andere helft voor cremeren. Dit noemen we een urninlage. Hierbij wordt de urn of de as bovenin het bestaande graf als een inlage begraven. Op die manier kom je met verschillende wensen toch tot een gezamenlijke rustplaats.